Η ελληνική εκπαίδευση στην «ψηφιακή» εποχή;

Διαβάζω στον τύπο περί μυστικών συσκέψεων με θέμα την είσοδο της ελληνικής εκπαί-δευσης στην «ψηφιακή» εποχή και ότι «είμαστε η πρώτη χώρα που σχεδιάζει να εφαρμόσει αυτή την πολιτική σε όλες της βαθμίδες της εκπαίδευσης και να εισαγάγει ως και «ψηφιακά βιβλία» (e-readers) στα ελληνικά σχολεία (…)» (δες εδώ). Και σύμφωνα με το δημοσίευμα, νούμερο ένα θέμα στις σκέψεις του πρωθυπουργού είναι η αναζήτηση εκπαιδευτικών-ακτιβιστών(!) που να έχουν αναπτύξει δικά τους προγράμματα ή να εφαρμόζουν ήδη με πρωτοβουλία τους στην τάξη καινοτόμα προγράμματα, μια και «πρόκειται για το κίνημα "από τη βάση προς τα πάνω" που πρεσβεύει την αρχή ότι στα θέματα ψηφιακού υλικού οι μεγάλες αλλαγές μπορούν να έρθουν κυρίως από κάτω. Με τη συνεννόηση και συνεργασία καθηγητών μεταξύ τους για την ανάπτυξη νέων προγραμμάτων που θα αξιοποιηθούν στη συνέχεια ως "δημοκρατικό εργαλείο ανάπτυξης"(…)» και ότι «οι λίγοι που έχουν την έμπνευση πρέπει να αναπτύσσουν το υλικό και να το μοιράζονται με τους άλλους…». Επίσης διαβάζω (εδώ) ότι ο πρωθυπουργός προέβαλε στο υπουργικό συμβούλιο τη γνωστή ομιλία του sir Ken Robinson στη σύνοδο ΤED, στο Μοντερέι στην Καλιφόρνια πριν πέντε περίπου χρόνια, για το εκπαιδευτικό σύστημα και την αξιοποίηση των δεξιοτήτων και ταλέντων των μαθητών (δες σχετικά εδώ κι εδώ) κτλ., κτλ. - θέματα που έχω ήδη σχολιάσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όπως είναι αυτό του «Ψηφιακού σχολείου» ή την πάλαι ποτέ «Ψηφιακή τάξη» (ενδεικτικά εδώ , εδώ κι εδώ), όπως και τις αντίστοιχες καινοτομίες εκπαιδευτικών (ενδεικτικά εδώ). Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω ότι τη δουλειά που επί του παρόντος παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα του Ψηφιακού Σχολείου βοηθά (…έστω κι αν πρόκειται για μια απλή ταξινόμηση του ήδη υφιστάμενου διάσπαρτου ψηφιακού υλικού του πρώην ΥΠΕΠΘ, του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, του ΟΕΔΒ, του ΕΑΙΤΥ). Οψόμεθα λοιπόν. Και για όσους ρέκτες των ΤΠΕ-Ε και των λοιπόν ψηφιακών στο (προσεχώς…) ψηφιακό σχολείο, ένας κατάλογος με ενδεικτικό ψηφιακό υλικό για τη διδασκαλία των μαθημάτων των φ.ε. υπάρχει εδώ.

Μαθαίνουμε καλύτερα γράφοντας με το χέρι...

Οι μαθητές και οι ενήλικοι που γράφουν με το χέρι τους, αντί να πληκτρο-λογούν σε έναν υπολογιστή, μαθαίνουν καλύτερα! Το ίδιο συμβαίνει και με όσους διαβάζουν από ένα βιβλίο, αντί από μια οθόνη, σύμφωνα με πρόσφατη νορβηγική έρευνα, η οποία έρχεται να αναδείξει τη σημασία των παραδοσιακών μεθόδων μάθησης, που τείνουν να εκλείψουν στη σύγχρονη κοινωνία λόγω των τεχνολογικών εξελίξεων. Οι ερευνητές, υπό την καθηγήτρια Anne Mangen, του πανεπιστημίου Stavanger της Νορβηγίας, και τον νευροψυχολόγο Jean-Luc Velay, του πανεπιστημίου της Μασσαλίας (Marseille University), έκαναν πειράματα με δύο ομάδες εθελοντών, οι οποίοι κλήθηκαν να μάθουν να γράφουν σε μια γλώσσα με άγνωστο αλφάβητο, που περιλάμβανε 20 γράμματα. Η μια ομάδα έπρεπε να μάθει να γράφει με το χέρι, διαβάζοντας από βιβλίο, και η άλλη με πληκτρολόγιο υπολογιστή, διαβάζοντας από οθόνη. Μετά από ενάμιση μήνα, τα σχετικά τεστ έδειξαν ότι όσοι είχαν μάθει με τον παλιό καλό τρόπο να διαβάζουν και να γράφουν, δηλαδή με το βιβλίο και το χέρι τους, τα πήγαν καλύτερα σε σχέση με όσους έμαθαν στον υπολογιστή. Μεταξύ άλλων, ο συγκριτικός έλεγχος του εγκεφάλου έδειξε ότι η πρώτη ομάδα (η «παραδοσιακή») εμφάνιζε ενεργοποίηση της περιοχής του Μπροκά (Broca's area), ενώ η δεύτερη (η «μοντέρνα») ελάχιστη ή καθόλου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, φαίνεται πως το γράψιμο με το χέρι και η ανάγνωση από βιβλίο εντυπώνουν καλύτερα τη γνώση στο νου των ανθρώπων σε σχέση με το γράψιμο με πληκτρολόγιο και την ανάγνωση από οθόνη. Όπως επισημαίνουν, η παραδοσιακή γραφή και ανάγνωση ενεργοποιούν περισσότερο τις αισθήσεις μας και προσφέρουν εντονότερα σήματα ανάδρασης από τους μύες και τα άκρα των δακτύλων μας (σε σχέση με την επαφή των χεριών με το πληκτρολόγιο), με συνέπεια η παλιά καλή μέθοδος να ενισχύει πιο αποτελεσματικά τον εγκεφαλικό μηχανισμό μάθησης. Παράλληλα, επειδή απαιτείται περισσότερος χρόνος και νοητική προσπάθεια για να γράψει κανείς με το χέρι, αυτό βοηθά στην εντύπωση της μνήμης. Μια δεύτερη έρευνα, υπό τον Jeffrey Karpicke του πανεπιστημίου Purdue των ΗΠΑ, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι παραδοσιακές μέθοδοι διδασκαλίας στην τάξη, που περιλαμβάνουν την απομνημόνευση χρονολογιών και κλίσεων ανωμάλων ρημάτων, είναι καλύτερες στο να αποτυπώνουν τις γνώσεις στο νου των μαθητών, σε σχέση με άλλες πιο σύγχρονες εκπαιδευτικές μεθόδους που αποφεύγουν την απομνημόνευση. Τα πειράματα των ερευνητών έδειξαν ότι όσοι μαθητές καλούνται να απαριθμήσουν, να απαγγείλουν, κλπ., τα μαθήματά τους λίγο μετά την ανάγνωσή τους, τα θυμούνται μετά καλύτερα (βραχυπρόθεσμη μνήμη), σε σχέση με όσους απλώς τα έχουν διαβάσει πολλές φορές. Αυτή η διαδικασία φαίνεται να αποτυπώνει τα δεδομένα καλύτερα στην μνήμη, από όπου ανακαλούνται αργότερα με μεγαλύτερη ευκολία, ακόμα και μετά το πέρασμα αρκετού χρόνου (μακροπρόθεσμη μνήμη). Σε αυτό το πλαίσιο, τα συχνά προφορικά ή γραπτά τεστ (άλλος ένας παραδοσιακός «φόβος και τρόμος» των μαθητών) φαίνεται να βελτιώνουν την μάθηση... Nα σχολιάσω ότι η τρέχουσα παιδαγωγική άποψη μας τα λέει κάπως αλλιώς... Με άλλα λόγια προκύπτει ότι το γράψιμο, "σήκω στον πίνακα να πεις το μάθημα" και η αποστήθιση - να κάνουμε και κανα πείραμα στο εργαστήριο - κάνουν καλό! Για αυτό το λόγο όταν διδάσκουμε στην τάξη ή το εργαστήριο με τον Η/Υ είτε στη μορφή 1:1 είτε με τη βοήθεια βιντεοπροβολέα, δεν ξεχνάμε ότι οι μαθητές συμπληρώνουν χειρόγραφα συνοδευτικό φύλλο εργασίας... Η διδασκαλία με ΤΠΕ δεν είναι τηλεόπτική θέαση και μόνο...Εν κατακλείδι, αν η παιδαγωγικο-διδακτική ήταν το όντι επιστήμη (science) και οι δάσκλοι και οι μαθητές θα ήταν άριστοι! Αλλά και οι εποχές αλλάζουν... Ναι μεν διαβάζω και γράφω, αλλά πώς θα επικοινωνούσαμε τώρα χωρίς πληκτρολόγηση, Η/Υ, Διαδίκτυο...; Τα γραμματόσημα κοστίζουν, πού να βρεις χαρτοφάκελα, πού φωτοτυπίες, άσε που και το ταχυδρομείο πέφτει μακρυά από τον καναπέ μας! Συνάμα μας προέκυψε και το "Ψηφιακό Σχολείο" ή το τέλος του μαυροπόνακα κατά πως ευαγγελίζεται η ηγεσία, η νυν και η πάλαι ποτέ, του Μαρουσιού ελέω ΕΣΠΑ...(σχετικό ρεπορτάζ εδώ ). Δες συμπληρωματικά: "Πώς μαθαίνουν οι μαθητές"- έστω και πληκτρολογώντας.

Πηγή:http://news.ert.gr/el/epistimi/eidiseis/57905-i-gnosi-apotyponetai-kalytera-sto-myalo-otan-grafoume-me-to-xeri

Είναι ο υπολογιστής baby sitter; Μα τι μας λες!

Διαβάζω (δες εδώ) ότι από τα στοιχεία έρευνας της εταιρείας AVG, που δραστηριοποιείται στην ασφάλεια στο Internet, προκύπτει ότι τα περισσότερα από τα σημερινά παιδιά ξέρουν να χειρίζονται το ποντίκι του υπολογιστή, αλλά τα βρίσκουν σκούρα όταν ανεβαίνουν σε ένα ποδήλατο! (Και εγώ, κι εγώ δεν τα πάω καλά με το ποδήλατο! Για το «ποντίκι» δεν λέω, είχαμε φάκα στο σπίτι). Και ενώ οι επτά στους δέκα μπόμπιρες, ηλικίας δύο ως πέντε ετών, ξέρουν να παίζουν παιχνίδια οnline, λιγότεροι από δύο στους δέκα μπορούν να κολυμπήσουν χωρίς βοήθεια (μήπως κι εγώ κολυμπούσα όταν ήμουν πέντε ετών… Κουλούρα από σαμπρέλα να δεις!).Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, το 23% των παιδιών ηλικίας δύο ως πέντε ετών είναι σε θέση να κάνει μια κλήση από κινητό τηλέφωνο και το 25% μπορεί να σερφάρει στο Internet. Το ένα στα πέντε ξέρει πως λειτουργούν τα έξυπνα κινητά ή ακόμα και τα iPad. Τα δύο τρίτα ξέρουν να ανοίξουν έναν υπολογιστή και το 73% ξέρει να χειρίζεται το ποντίκι. Να σχολιάσω, τι το περίεργο συμβαίνει; Τότε που στην Αθήνα αναλογούσαν 10 τηλέφωνα σε 100 κατοίκους, εγώ και οι συνομήλικοι παίζαμε ξυλίκι… Τώρα που τα κινητά στην Ελλάδα είναι περισσότερα από τους Έλληνες (…και τους αλλοδαπούς μετανάστες, βεβαίως, βεβαίως), τι περιμένει να βρει ο ερευνητής; Και πώς να μην ξέρει να σερφάρει ο μπόμπιρας στο Internet, όταν αυτό είναι κοινός τόπος πλέον; Τότε, 50+ χρόνια πριν, το μόνο γνωστό σερφάρισμα ήταν …το «κουτσό»! Μήτε το θαλάσσιο σερφινγκ (windsurfing) ήταν γνωστό! Άσε που η μόνη θύρα που άνοιγα, του ύψους μου στα τρία μου χρόνια, ήταν η πόρτα του ψυγείου πάγου! Και παρακάτω, λένε οι ερευνητές, ότι οι γονείς βαριούνται ή είναι πολύ απασχολημένοι να βοηθήσουν το βλαστάρι τους να αποκτήσει κάποιες φυσικές δεξιότητες, όπως να μάθει ποδήλατο ή να μάθει να δένει μόνο του τα κορδόνια του παπουτσιού του – και προτιμούν να τα «παρατάνε» για ώρες μπροστά στην οθόνη της τηλεόρασης ή του υπολογιστή. Έτσι τα μικρά παιδιά, υποστηρίζουν, αντί να αποκτούν εμπειρίες από τον πραγματικό κόσμο, αντιγράφουν τις συνήθειες των μεγάλων και γίνονται εξπέρ σε δραστηριότητες που προορίζονται για μεγαλύτερα παιδιά. Να τα μας πάλι! Μπας και οι ερευνητές είναι από αλλού; Ξέρουν την παλιά καλή τακτική τα παιδιά στη γειτόνισσα, τα παιδιά στη γιαγιά και τον παππού, τα παιδιά στον παιδικό σταθμό (τα τελευταία 30 χρόνια), τα παιδιά με μια τζουρίτσα λάβδανο στο χωράφι κάτω από το δέντρο; Tώρα πόσοι μεγάλοι και κατά πόσο νοούν τα περί υπολογιστή και τα συναφή, άσε το...Και το ξώπετσο σχόλιο: «Οι εκπαιδευτικοί τονίζουν ότι όλο και περισσότεροι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους μπροστά στην τηλεόραση, αντί να τους μιλούν ή να διαβάζουν βιβλία μαζί τους, γιατί θεωρούν ότι αυτό είναι δουλειά του σχολείου και κανενός άλλου.» Μα, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, μην κι εγώ διάβαζα στα πέντε μου; Ούτε καν τα παιδιά μου… Τότε που και η λέξη τηλεόραση ήταν άγνωστη - καλά που υπήρχαν σινερομάντζα στο περιοδικό «Θησαυρός»… Και το κουφό: Τα στοιχεία της έρευνας αποδεικνύουν ότι (...) στην καθημερινότητα μόνο το 48% των παιδιών γνωρίζει τη διεύθυνση του σπιτιού του, μόνο το ένα τρίτο ξέρει να γράφει το όνομά του, μόνο το 11% ξέρει να δένει τα κορδόνια του! Μωρέ τι μας λες! Στα τρία ή στα πέντε μου ήξερα τη διεύθυνση του σπιτιού μου; (…Αμ δε, Δεινοστράτους 13, στο Κυνοσάργες!). Επίσης ούτε έγραφα το όνομά μου, ούτε και έδενα(;) τα κορδόνια στα δίσολα παπούτσια μου, με πέταλο στη «μύτη» και στο τακούνι παρακαλώ… Σήμερα εξάλλου τα παιδικά παπούτσια δένουν με σκρατς ή velcro…Η έρευνα της AVG έγινε σε δείγμα 2200 μητέρων που έχουν Η/Υ και σύνδεση στο Διαδίκτυο σε 10 χώρες: ΗΠΑ, Καναδά, Μ. Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιαπωνία, Αυστραλία και Ν. Ζηλανδία (δες εδώ: "AVG Study Shows Young Kids Learn Tech Skills before Life Skills"). Να παρατηρήσω εντέλει, ότι οι καιροί άλλαξαν, και καλώς τα στοιχεία της εν λόγω έρευνας αποδεικνύουν ότι τα παραδοσιακά ορόσημα της παιδικής ηλικίας έχουν αντικατασταθεί από ψηφιακές δεξιότητες. Δε γίνεται αλλιώς. Και τέλος, εκείνο που με ξενίζει είναι ο (ελληνικός) τίτλος που δόθηκε στην εν λόγω έρευνα: "Παιδιά και τεχνολογία:Παίζουν στα δάχτυλα το ποντίκι, αλλά δεν ξέρουν να δέσουν τα κορδόνια τους". Τον θεωρώ υποβολιμαίο και τεχνοφοβικό.

«Φίλοι» με τους γονείς τους στο Facebook!

Σχεδόν τα δύο τρίτα των αμερικανών εφήβων χαίρονται που έχουν φίλους τους γονείς τους στο...Facebook! Ομως το 16% των μαθητών απάντησαν ότι το να κάνουν φίλους τους γονείς τους ήταν προϋπόθεση για να μπουν στην ιστοσελίδα κοινωνικής διαδικτύωσης και το 38% απάντησαν ότι απλώς αγνόησαν τα αιτήματα φιλίας (friend requests) στο Facebook από τον πατέρα τους ή την μητέρα τους.Η έρευνα έδειξε ότι το 65% των μαθητών, ηλικίας από 16 ως 18, «δεν κρύβονται και αυτό είναι ένα θετικό στοιχείο». Ακόμη κι αν κάποιοι έφηβοι αγνοήσουν το αίτημα φιλίας των γονιών τους στο Facebook, το 82% απαντούν ότι οι γονείς τους είναι είτε «πολύ αναμεμειγμένοι», είτε «κάπως αναμεμειγμένοι» στην ακαδημαϊκή τους ζωή.Η έρευνα έγινε Κρίστεν Κάμπελ, διευθύντρια της εταιρίας Kaplan Test Prep, η οποία ειδικεύεται σε προγράμματα προετοιμασίας μαθητών για το πανεπιστήμιο. Και η ιδια περιέγραψε το Facebook ως έναν φυσικό τρόπο διασύνδεσης μίας γενιάς που έχει γαλουχηθεί με το Ιντερνετ, σχολιάζοντας: «Αυτή είναι μία γενιά που επικοινωνεί ηλεκτρονικά και τώρα οι δίαυλοι επικοινωνίας είναι ανοιχτοί με νέους τρόπους».I like!
Στη χώρα μας αφενός πληθαίνουν οι χρήστες του Facebook και αφετέρου οι καταγγελίες χρηστών για παραβιάσεις προσωπικών δεδομένων (δες εδώ). Δεν μου αρέσει...

Πηγή:http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=85&artId=379089&dt=19/01/2011

Δέκα χρόνια Wikipedia!

Αντιγράφω: Η Wikipedia έγινε δέκα ετών (προ)χθες Σάββατο. Είναι ο πέμπτος κατά σειρά ιστότοπος στον κόσμο από πλευράς επισκεψιμότητας. Περίπου 400 εκατομμύρια άνθρωποι τον χρησιμοποιούν κάθε μήνα (...) Θέλεις να ψάξεις κάτι; Βάζεις τη λέξη στο Google και μετά επιλέγεις τη Wikipedia για να μάθεις περισσότερα. Το καταπληκτικό με αυτή τη δωρεάν εγκυκλοπαίδεια, που περιλαμβάνει πλέον πάνω από 17 εκατομμύρια άρθρα σε περισσότερες από 270 γλώσσες, είναι οι εθελοντές που τη γράφουν και επιμελούνται τα κείμενα χωρίς να πληρώνονται. Ολοι οι άλλοι ιστότοποι, με τους εκατομμύρια επισκέπτες, έχουν πίσω τους επιχειρήσεις αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Η εταιρεία του Facebook, με 100 εκατομμύρια περισσότερους επισκέπτες, έχει αξία 50 δισ. δολάρια. Αν πάτε στην Google στη Σίλικον Βάλεϊ θα βρεθείτε σε ένα απέραντο συγκρότημα από μοντέρνα κτίρια γραφείων, λες και είναι η πρωτεύουσα μιας υπερδύναμης. Προτού φθάσεις στους ορόφους με τα γραφεία, πρέπει να υπογράψεις ότι δεν θα αποκαλύψεις τίποτε από όσα είδες εκεί μέσα. Η γλώσσα που χρησιμοποιούν τα στελέχη της εταιρείας ποικίλλει μεταξύ της γλώσσας που χρησιμοποιεί ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ και εκείνης ενός πωλητή αυτοκινήτων. Αντιθέτως, τον έλεγχο της Wikipedia έχει ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα. Το Ιδρυμα Wikimedia καταλαμβάνει έναν όροφο σε ένα απρόσωπο κτίριο γραφείων στο κέντρο του Σαν Φρανσίσκο. Πρέπει να χτυπήσεις δυνατά την πόρτα για να μπεις. Μπαίνεις και αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε αυτό που πραγματικά είσαι: σε μια ταπεινή, διεθνή ΜΚΟ. Αν ο ιδρυτής της Wikipedia Τζίμι Γουέιλς (Jimmy Donal «Jimbo» Wales) είχε αποφασίσει να κάνει εμπορική την επιχείρησή του, θα άξιζε σήμερα δισεκατομμύρια- όπως η Facebook του Μαρκ Ζούκερμπεργκ. Ο Γουέιλς μου έχει πει ότι το να τη βάλει κάτω από μια μη κερδοσκοπική ομπρέλα ήταν ταυτόχρονα το πιο ηλίθιο και το πιο έξυπνο πράγμα που μπορούσε να κάνει. Πιο πολύ από οποιονδήποτε άλλο μεγάλο ιστότοπο, η Wikipedia αποπνέει ακόμη τον ουτοπικό ιδεαλισμό των πρώτων ηρωικών ημερών του Ιnternet. Οι «βικιπεδιανοί», όπως αυτοαποκαλούνται, έχουν αναλάβει μια αποστολή που συνοψίζεται στην εξής φράση: «Φανταστείτε έναν κόσμο στον οποίο κάθε άνθρωπος στον πλανήτη θα έχει ελεύθερη πρόσβαση στο σύνολο της ανθρώπινης γνώσης». Η συνέχεια εδώ.

Δείτε τις εκδηλώσεις για τα 10 χρόνια της Βικιπαίδειας, σε Αθήνα, Πάτρα και Λάρισα.

17-1-2011 Δεκάχρονα γενέθλια για την ελληνική Wikipedia

18-1-2011 Το στοίχημα των Ελλήνων της Wikipedia

Google Science Fair!

Διαγωνισμό επιστήμης για παιδιά ηλικίας 13 ως 18 ετών διοργανώνει η Google σε αναζήτηση ταλέντων απ΄ όλο τον κόσμο! Τα βραβεία καθόλου ευκαταφρόνητα (δες εδώ), αλλά μπρος στη δόξα τι είναι ένα ταξίδι στα νησιά Γκαλαπάγκος με τη National Geographic Expeditions ή η υποτροφία των 50 000$ που προσφέρει η Google…
Η συμμετοχή στο Διαγωνισμό γίνεται ως εξής:
1. Από σήμερα 11 Ιανουαρίου έως τις 4 Απριλίου οι μαθητές υποβάλλουν αίτηση οι μαθητές είτε ατομικά είτε ομαδικά σε ομάδες μέχρι 3 το πολύ, στο googlecom/sciencefair.
2. Οι διοργανωτές στέλνουν email στους γονείς ή κηδεμονίες για τη συγκατάθεσή τους.
3. Ενημερώνεσαι για τους κανονισμούς του διαγωνισμού.
4. Δημιουργείς το δικό σου επιστημονικό project (αξιοποιώντας και τις πηγές της εταιρίας: Google Resources).
5. Όταν το project, ατομικό ή ομαδικό, ολοκληρωθεί,υποβάλεται και …καλή επιτυχία!
Τα πεδία του διαγωνισμού αφορούν τους τομείς: Computer Science & Math, Earth & Environmental Sciences, Behavioral & Social Sciences, Flora & Fauna, Energy & Space, Inventions & Innovation, Physics, Biology, Chemistry, Food Science, Electricity & Electronics. Περισσότερες λεπτομέρειες στον ιστότοπο του διαγωνισμού http://www.google.com/events/sciencefair/index.html



via: http://elenelli.blogspot.com/2011/01/google-science-fair.html

Νet neutrality και περιορισμοί στο Διαδίκτυο

Η προσπάθεια να μπουν όρια στο Ιντερνέτ μπορεί να ακούγεται σαν ανέκδοτο σε πολλούς από εκείνους που ποντάρουν στην ισχύ της αποκεντρωτικής δομής του, αλλά μοιάζει να εξελίσσεται σε αγαπημένο σπορ διάφορων κυβερνήσεων. Έτσι, η αμερικανική Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών υιοθέτησε μεν (με οριακή πλειοψηφία) το Διάταγμα της Ουδετερότητας στο Ιντερνέτ (net neutrality), αλλά εξαίρεσε από αυτήν τις συνδέσεις κινητού Ιντερνέτ (δηλαδή κάθε σύνδεσης στα διαθέσιμα ασύρματα δίκτυα). Με δυο λόγια, έθεσε όρια στους περιορισμούς που μπορούν να θέτουν οι πάροχοι διαδικτυακών υπηρεσιών, λ.χ. μπλοκάροντας τη διανομή περιεχομένου ή να κάνουν διακρίσεις μεταξύ διαφορετικών χρηστών ή αρχείων, και ζήτησε να λειτουργούν με διαφάνεια, αλλά μόνο σε ό,τι αφορά τις σταθερές συνδέσεις (σε σπίτι, γραφείο κ.α.). Την ίδια στιγμή (από τον περασμένο Σεπτέμβριο), όμως, η Γερουσία των ΗΠΑ συζητεί ένα νομοσχέδιο (COICA) που θα επιτρέπει στις αρχές να ακυρώνουν την καταχώριση ιστοσελίδων που θα παραβιάζουν το δίκαιο περί πνευματικής ιδιοκτησίας, επιτρέποντας τη δωρεάν διανομή ταινιών, τραγουδιών, παιχνιδιών κλπ. Σε περίπτωση που οι ιστοσελίδες είναι καταχωρισμένες σε άλλες χώρες, θα μπλοκάρεται τουλάχιστον η πρόσβαση σε αυτές μέσω ΗΠΑ. Κατά το πρότυπο της πρακτικής που δοκιμάστηκε ευρύτατα μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις του Wikileaks, ο ίδιος νόμος θα επιτρέπει επίσης στις αρχές να διατάξουν τις εταιρείες διαδικτυακών πληρωμών να μην υποστηρίζουν συναλλαγές με τέτοιες ιστοσελίδες και τις διαφημιστικές εταιρείες να μην τους δίνουν καταχωρίσεις. Ηδη εταιρείες πιστωτικών καρτών όπως η Mastercard, εμφανίζονται θετικές σε τέτοιες συμφωνίες με το Χόλυγουντ και την αμερικανική μουσική βιομηχανία. Περισσότερα εδώ.
17-1-2011 Ο αγώνας για το ελεύθερο διαδίκτυο άρχισε!
17-1-2011 Η συνεισφορά της WikiLeaks στην επανάσταση της Τυνησίας