Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2010

Περί facebook μαρτυρίες...

Τι είναι το facebook; Μην είναι ο Μεγάλος Αδελφός; Μην είναι η άλλη (μια άλλη) ζωή μας; Μην κι είναι μια πλατιά πλατιά και παιδική επικοινωνία μεταξύ ενηλίκων:Εφτά χρήστες του facebook, καλλιτέχνες γνωστοί και δημοφιλείς, «απολογούνται». Γιατί έγιναν μέλη του; Γιατί τη βρίσκουν; Τι «ανεβάζουν»; Νιώθουν λιγότερο μόνοι; Κάνουν δημόσιες σχέσεις; Ξαναβρίσκουν παλιούς τους φίλους και αποκτούν καινούρ-γιους, που ίσως δεν θα δουν ποτέ στη ζωή τους; Τέλος, υπάρχει κάτι που τους ενοχλεί; Εφτά απόψεις από τις οποίες σταχυολογώ:
«Το facebook δημιουργεί ελπίδα, την ελπίδα των πιθανών δυνατοτήτων... Οτι θα δω τον Nanto που γνώρισα στην Κολομβία και μέχρι να τον δω έχω μια επαφή με τη ζωή του. Οτι θα πάω κι εγώ στην Κούβα, όπως η φίλη μου η Κωνσταντίνα που μόλις γύρισε από την Αβάνα και ανεβάζει φωτογραφίες για όλους εμάς τους φίλους της. Ο Rodrigo με βρήκε μέσω του facebook μετά από 15 χρόνια. Χάρηκα!» (Αποστολία Παπαδαμάκη, χορογράφος).
«Ιδανικό για συνεσταλμένους.Θεωρώ τεράστια πλάνη την άποψη πως το facebook αποξενώνει, πως αναγκάζει τον κόσμο να κλείνεται σπίτι του μπροστά σ' έναν υπολογιστή. Αντίθετα, σε φέρνει σε επαφή με τους άλλους. Δεν πρόκειται για ένα video game τύπου Sims. Τα άτομα με τα οποία «μιλάς», τα οποία γίνονται «φίλοι» σου, είναι υπαρκτά πρόσωπα. Ενα ιδανικό εργαλείο για συνεσταλμένους ανθρώπους. Για αυτούς που φοβούνται να κάνουν το πρώτο βήμα.» (Θανάσης Χειμωνάς, συγγραφέας).
«Το γλεντάω και κάνω και δουλειά. Έχω 400 φίλους και μόνο όσους γνωρίζω και θα 'θελα να επικοινωνώ άμεσα. Μιλάω με συνεργάτες για τρέχοντα θέματα, ανεβάζω φωτό, βιντεάκια και τσεκάρω αν αρέσουν καινούργια κομμάτια. Κάτι σαν γραφείο, ας πούμε. Είναι πολύ καλή παρέα κι αφορμή για έξοδο.» (Σταμάτης Κραουνάκης, συνθέτης).
Περισσότερα εδώ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Μπορεί να ενδιαφέρουν