«Νέο σχολείο», ΤΠΕ και …παλαιές τεχνικές

«Νέο σχολείο» και …παλαιές τεχνικές, αν μη τι άλλο με την κυβερνητική εξαγγελία για τη σύσταση οργανικών θέσεων καθηγητών Πληροφορικής (κλ ΠΕ19 και κλΠΕ20) και στα δημοτικά (δες εδώ)! Στο πλαίσιο ένταξης της πληροφο-ρικής «ως ξεχωριστό γνωστικό αντικείμενο στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, προκειμένου να δοθεί η ευχέρεια στους μαθητές να εξοικειωθούν με την επιστήμη των υπολογιστών, που θα τους φανεί χρήσιμη όχι μόνο στις επόμενες εκπαιδευτικές βαθμίδες, αλλά και κατά την πλήρη ένταξή τους αργότερα στην πραγματική ζωή». Μα είναι γνωστό ότι η Πληροφορική έχει πάψει προ πολλού να είναι αυτοτελές μάθημα (ιδιαίτερα στο δημοτικό σχολείο) σε πλείστα όσα εκπαιδευτικά συστήματα πλην του ημετέρου για τους γνωστούς λόγους (νέες θέσεις εργασίας στα σχολεία και εισαγωγή των αντίστοιχων μαθημάτων στο πρόγραμμα σπουδών σύμφωνα με τους απόφοιτους των ποικιλώνυμων πανεπιστημιακών τμημάτων…), όπως κι αλλού σημειώνεται (δες εδώ) : « Το μοντέλο ενσωμάτωσης των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας φαίνεται να είναι το απομονωμένο ή τεχνοκεντρικό (διδασκαλία πληροφορικής ως αυτόνομου γνωστικού αντικειμένου)(…) κυρίαρχο στις αντιλήψεις της δεκαετίας του 1980 και εγκαταλείφθηκε ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 εφόσον κρίθηκε ανεπαρκές για να προωθήσει τη μάθηση με χρήση των ΤΠΕ.» Και «Η συγκεκριμένη ενέργεια αντιβαίνει ρητώς στην υπάρχουσα νομοθεσία (ΔΕΠΠΣ Πληροφορικής για το Δημοτικό, Γενικοί στόχοι ΔΕΠΠΣ δημοτικού σχολείου) που ορίζει ότι:Στο δημοτικό η πληροφορική εισάγεται ακολουθώντας το ολιστικό πρότυπο σύμφωνα με το οποίο οι στόχοι της πληροφορικής επιτυγχάνονται και υλοποιούνται με διάχυση στα επιμέρους γνωστικά αντικείμενα» (ΔΕΠΠΣ Πληροφορικής)(…) «Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται η έλλειψη σχεδιασμού, όσον αφορά την ένταξη των ΤΠΕ στην εκπαίδευση, και η υιοθέτηση πολιτικών που στοχεύουν όχι στην ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης αλλά στον εντυπωσιασμό της κοινής γνώμης ακολουθώντας αμφιλεγόμενες πρακτικές. Όσον αφορά τις εξαγγελίες περί «μεταβατικού σχεδίου», μια τέτοια τακτική μόνο προσωρινή δεν φαίνεται να είναι αφού δημιουργείται κλάδος για τη διδασκαλία της πληροφορικής στο δημοτικό σχολείο.» Και ακόμα: «Στόχος της εισαγωγής των ΤΠΕ στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι η διδασκαλία του υπολογιστή ως ξεχωριστού γνωστικού αντικειμένου, ούτε ο στείρος τεχνολογικός αλφαβητισμός, αλλά η παιδαγωγική του χρήση (μέσω της οποίας φυσικά επιτυγχάνεται έμμεσα και η τεχνολογική μάθηση), το πρόβλημα της αξιοποίησής του στο δημοτικό είναι πρωτίστως παιδαγωγικό και δευτερευόντως τεχνολογικό. Όπως έχει ήδη φανεί, ο υπολογιστής είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί όχι μόνον ως ένα μαζικό εποπτικό μέσο διδασκαλίας και πηγή πληροφόρησης, αλλά και ως δυναμικό εργαλείο γνωστικής ανάπτυξης, χάρις στις πολλές και ποικίλες ιδιότητές του, που παρέχουν εξαιρετικές δυνατότητες για τη δημιουργία ενός γόνιμου και προωθημένου μαθησιακού περιβάλλοντος, το οποίο με την κατάλληλη διαμεσολάβηση του δασκάλου ευνοεί τη νοητική λειτουργία και την ανάπτυξη των μαθητών - αλλά και των εκπαιδευτικών - σε ανώτερα επίπεδα μάθησης και επικοινωνίας, καθώς και την εφαρμογή πολλών σύγχρονων παιδαγωγικών αρχών, που δεν ήταν εύκολο να υιοθετηθούν στο περιβάλλον της παραδοσιακής τάξης (…) (περισσότερα εδώ)». Α, εν τω μεταξύ μου ήλθε email για το τι ξέρω ή δεν ξέρω για τα διαδραστικά συστήματα (βλ. διαδραστικός πίνακας) επικείμενων εντατικών σεμιναρίων από Σεπτέμβριο για τους όποιους χρήστες… Πέρσι το «ερώτημα» περιλάμβανε την κατά προτεραιότητα επιλογή στην επιμόρφωση β΄επιπέδου των εκπαιδευτικών του γυμνασίου που (θα) διδάσκουν στην «ψηφιακή α΄ τάξη γυμνασίου». Μύλος εν Μαρουσίω, με τη χρηματοδότηση – λεφτά υπάρχουν – του ΕΣΠΑ…