E-learning και ελληνικό πανεπιστήμιο

Αντιγράφω από το «Γράμμα προς υποψήφιο πρύτανη» του Στυλιανού Μυστακίδη:
«(…) Η παγκόσμια ζήτηση για υπηρεσίες ανώτατης εκπαίδευσης αυξάνει εκθετικά.
Η εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση αποδεικνύ-εται ερευνητικά το ίδιο ή και πιο αποτελεσματική από την εκπαίδευση στην τάξη. Παραδοσιακά Πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο προσφέρουν εξ’ αποστάσεως εκπαιδευτικά και ερευνητικά προγράμματα, καθώς μεταπτυχιακοί και προπτυχιακοί φοιτητές στρέφονται όλο και περισσότερο προς ευέλικτες μορφές εκπαίδευσης εξ’ αποστάσεως . Συνυπολογίζοντας τις παραπάνω τάσεις, καθώς και εθνικές ιδιαιτερότητες όπως η γεωγραφική διασπορά του Ελληνισμού ανά τον κόσμο, η τυπική και άτυπη τηλεκπαίδευση είναι επόμενο να αποτελεί βασικό πυλώνα της αναπτυξιακής πολιτικής όλων των Ελληνικών Πανεπιστημίων. Προκειμένου το Πανεπιστήμιό μας να διακριθεί σε παγκόσμιο επίπεδο είναι κρίσιμο στην αξιολόγηση και τον σχεδιασμό υπηρεσιών και προγραμμάτων του να συνυπολογιστεί και να αποτιμηθεί η έως τώρα διεθνής εμπειρία. Η πλατφόρμα ασύγχρονης τηλεκπαίδευσης ανοιχτού λογισμικού e-class πρέπει να αξιοποιηθεί αλλά ως ένα τμήμα της συνολικής στρατηγικής e-learning του πανεπιστημίου. Η συνάντηση της εκπαιδευτικής τεχνολογίας με τις θεωρητικές επιστήμες μπορεί υπό προϋποθέσεις να οδηγήσει στην αναγέννηση και αναζωογόνηση κλάδων όπως η φιλοσοφία, η φιλολογία και η θεολογία και να τις καταστήσει «εξαγώγιμες» υπηρεσίες γνώσης.Το παρόν μοντέλο διεξαγωγής τηλεκπαίδευσης σε εικονικά περιβάλλοντα μάθησης (virtual learning environments – vle) ή περιβάλλοντα διαχείρισης μάθησης (learning management systems – lms) γνωστό και ως e-learning 1.0 συμπληρώνεται από τις καινοτόμες εκπαιδευτικές εφαρμογές
· εργαλείων του συνεργατικού διαδικτύου (web 2.0),
· τρισδιάστατων εικονικών κόσμων (3d virtual worlds),
· κινητής μάθησης (m-learning) και
· άτυπης μάθησης (informal learning) μέσω κοινωνικών δικτύων (social networks) αλλά και
· της παιγνιώδους μάθησης (game-based learning).
Όλα τα παραπάνω συνθέτουν ένα πλαίσιο ανάπτυξης ανοιχτής διά βίου μάθησης 2.0 (open e-learning 2.0) το οποίο μπορεί να ανταποκριθεί στις εκπαιδευτικές ανάγκες της μετά-βιομηχανικής κοινωνίας του 21ου αιώνα που ζούμε.» Ολόκληρη η επιστολή εδώ.