Περί προτζέκτορος και επιδιασκοπίου

Μμμμμ, δεν πρόλαβε να καθίσει στην καρέκλα του ο νέος υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς, κι άρχισαν τα όργανα… Σε παλαιότερο άρθρο του (δες εδώ) υποστήριζε μεταξύ των άλλων ότι: «Η διδακτική σχέση είναι σχέση ενσώματη. Δεν περιορίζεται σε λόγια, αλλά περιλαμβάνει τον τόνο, την ένταση, το χρώμα και τους κυματισμούς της φωνής, το βλέμμα, το χαμόγελο, την έκφραση του προσώπου, τη χειρονομία, την κίνηση του σώματος ολόκληρου. Η κιμωλία και ο πίνακας είναι οργανική επέκταση των παραπάνω. Ακόμη κι αν -ή επειδή- είναι κακής ποιότητας και λερώνουν. Προτζέκτορες, επιδιασκόπια και λοιπά υποκατάστατα αποστειρώνουν τη διδακτική σχέση. Την εξαϋλώνουν τείνοντας τελικά να την καταργήσουν.» (…) Με το να συμφωνώ ή να διαφωνώ με τα παραπάνω δε θα είχε αξία… Εκ της εμπειρίας μου όμως θα υποστηρίξω ότι ναι μεν η διδασκαλία στην τάξη είναι αλληλεπίδραση - «σχέση ενσώματη»- δασκάλου μαθητών, αλλά η «παράσταση» ενδυναμώνεται όχι μόνο με τον κιμωλιοπίνακα αλλά και από τα της εκπαιδευτικής τεχνολογίας βοηθήματα, τους «προτζέκτορες, επιδιασκόπια και λοιπά υποκατάστατα»- μη πω για τον Η/Υ, το βιντεοπτοβολέα, τα εκπαιδευτικά λογισμικά και τα λοιπά και πολλά της σημερινής εκπαιδευτικής τεχνολογίας… Κι από την άλλη ποια άραγε θα είναι η διαχείρηση του νέου ΕΣΠΑ ως προς τις ΤΠΕ ή την την ψηφιακή τάξη, όταν ο καθ΄ύλην αρμόδιος υπουργός έχει μείνει στον οβερχέντ και τα "κακά" του; Και για να επανέλθω, παλαιά μου άποψη ότι στην τάξη δίνουμε «παράσταση» κι όσο καλύτεροι είμαστε σε αυτήν τόσα και τα αποτελέσματά της- ένα από τα μαθήματα των λεγόμενων καθηγητικών σχολών και αυτών των δασκάλων όφειλε να είναι οι σπουδές θεάτρου, η ορθοφωνία και τα συναφή. Για όσους πιθανόν δεν γνώρισαν ή δεν γνωρίζουν περί του προτζέκτορος και του επιδιασκοπίου στη διδακτική πράξη, για το παρελθόν δηλαδή, μια ματιά εδώ.