Μια tech Στ΄Δημοτικού στο Μούρεσι!

«Με λένε Σταθούλα, είμαι 12 ετών και μένω στον Κισσό. Η δεύτερη κολλητή μου φίλη είναι η Μαρίνα, γιατί ο πρώτος είναι το λάπτοπ. Από τη στιγμή που το έπιασα στα χεριά μου τρελάθηκα, είναι τέλειο. Σήμερα κάναμε για πρώτη φορά κανονικό μάθημα με το λάπτοπ, ήταν κάτι το διαφορετικό. Μπορούσαμε να έχουμε έναν φάκελο που θα είχε τα βιβλία και έναν φάκελο που μπορούσαμε να γράφουμε τις απαντήσεις από τις ασκήσεις του βιβλίου». Η Σταθούλα είναι ένα από τα 13 παιδιά της Στ΄ «tech» τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου στο Μούρεσι του Πηλίου, όπου για πρώτη φορά και με πρωτοβουλία του δασκάλου της τάξης Μανώλη Χειλαδάκη και τη συνδρομή της διευθύντριας Πολυξένης Μήτσιου (των λοιπών υπηρεσιακών παραγόντων …συναινούντων) δημιουργήθηκε η πρώτη ψηφιακή τάξη στη χώρα μας! Η πρώτη τάξη Δημοτικού σχολείου που τόλμησε να παροπλίσει βιβλία, μολύβια και γομολάστιχες, και εδώ και σχεδόν έναν μήνα λειτουργεί με laptop, ποντίκια και e-books. Πώς έγινε; Στο πι και φι! Όταν ο δάσκαλος με τους μαθητές του αποφάσισαν να επενδύσουν τα χρήματα από τα κάλαντα των Χριστουγέννων στην αγορά laptop! Τα παιδιά έβαλαν τα δυνατά τους, οι γονείς βοήθησαν, κι όταν έρευνα αγοράς έδειξε ότι το κεφάλαιο δεν ήταν αρκετό, δάσκαλος και διευθύντρια απευθύνθηκαν στον δήμαρχο Κωνσταντίνο Λεβέντη, του μίλησαν για το εγχείρημα και εκείνος συμφώνησε να χρηματοδοτήσει με το υπόλοιπο ποσόν την αγορά 13 laptop, ένα για κάθε «εκτάκι»…Τα παιδιά αμέσως λάτρεψαν τον καινούργιο τρόπο που γίνονταν τα μαθήματα, μέχρι που να μη θέλουν να βγουν διάλειμμα! Και πώς ακριβώς δουλεύουν; Καθώς λέει ο δάσκαλος:«Κατ' αρχάς, πέρασα όλη την ύλη της Στ' Δημοτικού σε μορφή pdf στα laptop των παιδιών. Μετά χρειάστηκε να κάνουμε κάποια μαθήματα για το πώς χρησιμοποιούμε το καινούργιο εργαλείο. Πώς γράφουμε, πώς αποθηκεύουμε, πώς διαβάζουμε. Ακόμα δεν έχουμε "πετάξει" εντελώς τα βιβλία, αλλά τα ανοίγουμε πολύ λιγότερο, και το πιο σημαντικό: τα βιβλία μένουν στην τάξη και το βάρος της σχολικής τσάντας έχει μειωθεί κατά 4-5 κιλά. Τα παιδιά έρχονται στο σχολείο κουβαλώντας μόνο ένα πανάλαφρο laptop». «Γράφονται όλα στο laptop. Άλλος φάκελος για τα βιβλία, και άλλος για να αποθηκεύουμε τα e-τετράδια».Ποιες οι αντιδράσεις ; Η ζήλια των παιδιών των… άλλων τάξεων. Τι περιμένουν; «Μα... έναν χορηγό, για να αγοράσουμε laptop για του χρόνου! Τα μηχανήματα που αγοράσαμε φέτος, ανήκουν στα παιδιά. Είναι τα προσωπικά τους εργαλεία. Στο τέλος της χρονιάς θα είναι γεμάτα από σημειώσεις, εργασίες, όλο τον κόπο και τις γνώσεις τους. Τους ανήκουν δικαιωματικά». Δημιουργικότητα και καινοτομία λοιπόν χωρίς τα κονδύλια της ΕΕ (λέγε με ΕΣΠΑ), τις αγκυλώσεις του ΥΠΕΠΘ, την αβελτηρία του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και των λοιπών εμπλεκόμενων... Περισσότερα εδώ.