Στους δρόμους του μαυροπίνακα;

Την επιστροφή στο μαυροπίνακα και την απόρριψη των ΤΠΕ ως διδακτικού μέσου  υποστηρίζει ο  Αυστριακός "γκουρού" της ψυχιατρικής και επικεφαλής της Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Ουλμ Μάνφρεντ Σπίτσερ, ο οποίος βρέθηκε στην Ελλάδα με αφορμή τη διάλεξή του στο πλαίσιο της εκδήλωσης «Αναπτύσσοντας τις δεξιότητες στο διάβασμα» που διοργάνωσε το Ιδρυμα Ευγενίδου. Σε συνέντευξή του στην εφ. Το Βήμα, μεταξύ των άλλων υποστήριξε ότι: «Οι νέες τεχνολογίες στα σχολεία δεν πιστεύω ότι βοηθούν, ούτε καν υπό μορφή διαδραστικών προγραμμάτων». «Εχω επισκεφθεί αρκετά σχολεία που φιλοξενούν τέτοια συστήματα και έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι στο τέλος της ημέρας τα παιδιά μαθαίνουν κάτι όχι χάρη στις νέες τεχνολογίες αλλά επειδή συνδέουν τα νέα στοιχεία με τον πραγματικό – και όχι τον εικονικό – κόσμο. Το ίδιο πιστεύω και για τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης: οι πραγματικοί φίλοι είναι καλύτεροι από τα εικονικά avatars. (…) Το πρόβλημα είναι ότι αν “τρέφουμε” τον εγκέφαλό μας μόνο με σκιές του πραγματικού μέσω του εικονικού κόσμου, τότε η πραγματικότητα γίνεται ρηχή. Δεν επεξεργαζόμαστε, δηλαδή, τις πληροφορίες αυτές με την ίδια βαρύτητα που θα τις επεξεργαζόμασταν σε περίπτωση που τις συναντούσαμε στην πραγματικότητα. Και το βάθος της επεξεργασίας αυτής σχετίζεται άμεσα με τη μνήμη». Επισημαίνει:  «Είμαι επιστήμονας αλλά και γονιός» «Όταν πριν από δέκα χρόνια τα παιδιά μου επέστρεφαν από το σχολείο, σκεφτόμουν ότι, ενώ από νευροεπιστημονικής απόψεως γνωρίζουμε τόσα πολλά γύρω από τη μάθηση, τίποτε από όλα αυτά δεν έχει εισαχθεί ακόμη στα σχολεία. Έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη μελέτη των εγκεφαλικών διεργασιών κατά τη διάρκεια της μάθησης» και «πίσω από τη διαδικασία της μάθησης κρύβεται η ικανότητα του εγκεφάλου να μεταβάλλεται συνεχώς ανάλογα με τις εμπειρίες που αποκτά και επεξεργάζεται».«Είναι δηλαδή σαν ένα είδος περιφερειακού (hardware) το οποίο αλλάζει συνεχώς, λειτουργικά και δομικά, ανάλογα με το λογισμικό (software) που καλείται να “τρέξει” – σκεφτόμαστε, αντιλαμβανόμαστε, κάνουμε ένα σωρό πράγματα με τον εγκέφαλό μας και όλα αυτά αλλάζουν ανάλογα με τα όσα συναντούμε στην πορεία. Αυτό ονομάζεται νευροπλαστικότητα, ή αλλιώς μάθηση». Και λέει παρακάτω: «Οι καλπάζοντες ρυθμοί της καθημερινότητάς μας μάς έχουν μεταμορφώσει σε «ζογκλέρ» δραστηριοτήτων. Κάτι τέτοιο μειώνει τις εγκεφαλικές μας επιδόσεις. (…)Η αμερικανική οικονομία χάνει ετησίως περί τα 650 δισ. δολάρια ακριβώς επειδή οι εργαζόμενοι ασχολούνται με πολλά πράγματα ταυτόχρονα», ενώ ξεκαθαρίζει: «Αρκετοί παιδαγωγοί υποστηρίζουν ότι επειδή ακριβώς ασχολούμαστε με πολλά πράγματα ταυτόχρονα στην καθημερινότητά μας, πρέπει να μάθουμε στα παιδιά να κάνουν το ίδιο – όχι δεν πρέπει!» «Επιστημονικά ευρήματα δείχνουν ότι ο εγκέφαλος δεν είναι δομημένος ώστε να παρακολουθεί δύο συζητήσεις ταυτόχρονα. Και δεν μιλάω για απλές πράξεις που μπορούν να συνδυαστούν μεταξύ τους, όπως το να κρατάει μια μητέρα στο ένα χέρι το παιδί και με το άλλο να ανακατεύει το φαγητό. Αναφέρομαι σε επικοινωνιακό ή γλωσσικό multitasking, το οποίο είναι ανέφικτο. Πειράματα έχουν δείξει ότι άτομα που χειρίζονται πολλά πράγματα ταυτόχρονα εμφανίζουν περιορισμένη ικανότητα στο να διώχνουν άχρηστες πληροφορίες, να “ζογκλάρουν” μεταξύ διαφορετικών πράξεων, να διώχνουν άχρηστες σκέψεις. Τα άτομα αυτά λοιπόν αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής». Ως προς το εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο, κατά τον δρα Σπίτσερ, πρέπει να αλλάξει ριζικά, λέει: «Το τρικ για κάποιον που επιθυμεί να βελτιώσει τις ικανότητές του στην ανάγνωση είναι να διαβάζει πολύ. Οι δυσκολίες κατά την ανάγνωση που εμφανίζουν αρκετοί μαθητές ενδεχομένως να συνοδεύονται από άλλα προβλήματα, όπως η έλλειψη ενδιαφέροντος για τα μαθήματά τους. Σε αυτό, βέβαια, σημαντικό ρόλο παίζει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που ακολουθούν τα σχολεία. Στα αγόρια, π.χ., δεν αρέσουν τόσο τα φιλολογικά μαθήματα σε σχέση με τα κορίτσια. Αν όμως στραφούμε προς θέματα που προσελκύουν το ενδιαφέρον τους, π.χ. πώς να κατασκευάσετε μια μηχανή ή οι βασικές αρχές του ποδοσφαίρου, τότε η ανάγνωση δεν θα τους ήταν αγγαρεία. Αντίθετα, αν τα κορίτσια διδάσκονταν για τη φυσική του κραγιόν, τότε είμαι σίγουρος ότι το ενδιαφέρον τους θα χτυπούσε κόκκινο» υπογραμμίζει. «Ενα επιπλέον σημαντικό στοιχείο που είδαμε να βοηθά τις μαθησιακές ικανότητες των παιδιών είναι η αισιοδοξία και τα θετικά συναισθήματα. Αρα οι δάσκαλοι δεν πρέπει να διδάσκουν προκαλώντας άγχος στα παιδιά. Ακόμη, οφείλουν να ενσωματώσουν το γνωστό (πραγματικός κόσμος) στο άγνωστο (νέες γνώσεις) με θετικό τρόπο ώστε τα παιδιά να μπορούν να συνδυάσουν τα νέα δεδομένα με κάτι που ήδη γνωρίζουν και να το μάθουν». Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ.
Δες και Με χαρτί και με μολύβι

Πιστοποίση β΄επιπέδου Δεκεμβρίου 2011

Τα τρία πρώτα Σαββατοκύριακα του επόμενου μήνα 3-4, 10-11, 17-18 Δεκεμβρίου 2011, θα γίνουν οι εξετάσεις πιστοποίησης για όσους κι όσες ολοκλήρωσαν επιτυχώς τα προγράμματα επιμόρφωσης β΄ επιπέδου, που υλοποιήθηκαν από τον Φεβρουάριο 2010 έως τον Ιούνιο 2010 και από το Δεκέμβριο 2010 έως τον Ιούνιο 2011 καθώς και κατά τις δύο προπέρσινες περιόδους επιμόρφωσης από τον Μάιο μέχρι τον Νοέμβριο 2008. Ως εκ τούτου καλούνται οι εκπαιδευτικοί να υποβάλουν αιτήσεις συμμετοχής στο κόμβο http://b-epipedo2.cti.gr/mis, επιλογή «Διαχείριση Αιτήσεων Πιστοποίησης» και να επιλέξουν Κέντρο Πιστοποίησης (ΚεΠις) – όμως, βιαστείτε, επειδή τα κέντρα είναι λίγα και οι ενδιαφερόμενοι πολλοί! Κατά τη διαδικασία υποβολής δηλώνεται και το μάθημα  στο οποίο θα γίνει  η ανάπτυξη ενός πλήρους θέματος σχετικού με την εκπόνηση ενός σχεδίου μαθήματος (σενάριο). Δηλώνουμε δηλαδή, Φυσική Γυμνασίου, Χημεία Λυκείου κτλ.Κάποια ενδεικτικά θέματα εδώ και εδώ.
Περισσότερες πληροφορίες εδώ  και καλή επιτυχία!

Με χαρτί και με μολύβι!

Την ώρα που στον υπόλοιπο κόσμο ο τεχνολογικός εξοπλισμός θεωρείται απαραίτητος στην εκπαίδευση, οι νέες τεχνολογίες γίνονται μέσο διδασκαλίας και οι μαθητές ενθαρρύνονται στη χρήση τους, στη Σίλικον Βάλεϊ, στην καρδιά της Μέκκας της Τεχνολογίας, υπάρχει ένα σχολείο στο οποίο το μολύβι, το χαρτί και το χάρτινο βιβλίο είναι τα μόνα εργαλεία διδασκαλίας που κρίνονται αποδεκτά! «Δεν νομίζω ότι χρειάζεται κανείς την τεχνολογία για να μάθει γραμματική», δηλώνει ένας εργαζόμενος της Σίλικον Βάλεϊ, τα παιδιά του οποίου φοιτούν σε σχολείο όπου δεν υπάρχει ούτε ένας υπολογιστής και το οποίο ακολουθεί την εκπαιδευτική μέθοδο του αυστριακού φιλόσοφου και παιδαγωγού Ρούντολφ Στάινερ (Rudolf Steiner). «Η ιδέα ότι μια εφαρμογή του iPad μπορεί να διδάξει καλύτερα τα παιδιά μου πώς να διαβάζουν ή να μάθουν ευκολότερα αριθμητική είναι απλώς γελοία» προσθέτει. Πρόκειται μάλιστα για έναν πατέρα που εργάζεται στην Google και δεν πηγαίνει πουθενά χωρίς το iPad ή το smart phone. Η κόρη του, όμως, που πηγαίνει στην πέμπτη τάξη του Δημοτικού, «δεν ξέρει πώς να χρησιμοποιήσει το Google». Ο γιός του πηγαίνει στο γυμνάσιο κι έχει μόλις αρχίσει να μαθαίνει.  Περίπου 160 σχολεία στις Ηνωμένες Πολιτείες ακολουθούν την ίδια φιλοσοφία, καθώς θεωρείται ότι η χρήση υπολογιστών έχει αρνητικές συνέπειες στη φυσική δραστηριότητα, τη δημιουργική σκέψη, την επικοινωνία ανάμεσα στους μαθητές και τη συγκέντρωση των παιδιών στο μάθημα. Από την πλευρά τους, οι υπεύθυνοι του σχολείου στη Σίλικον Βάλεϊ επικαλούνται στοιχεία δέκα ετών, σύμφωνα με τα οποία το 94% των αποφοίτων συνέχισαν τις σπουδές τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Πηγή: http://tvxs.gr/news/sci-tech/ena-sxoleio-xoris-ypologistes-sti-mekka-tis-texnologias

Χωρίστε, διαγράψτε, τελειώσατε!

Εγινε κι αυτό! Διαβάζω ότι από μια ανατρεπτική δημοσκόπηση, που διενεργήθηκε από αμερικανική εταιρεία, φάνηκε ότι τα κινητά τηλέφωνα και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές παίζουν πλέον τον ρόλο του «προσωπείου» σε δύσκολες προσωπικές στιγμές.  Oι νέες τεχνολογίες μπορεί να έχουν διευκολύνει την καθημερινότητά μας, τονώνοντας την επικοινωνία, όμως στην περίπτωση των διαπροσωπικών μας σχέσεων  μάλλον έχουν περιπλέξει έως και…ισοπεδώσει τα πράγματα.Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τη μελέτη, περίπου το 33% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι κάποια στιγμή έληξε μία σχέση μέσω sms, email ή μηνυμάτων σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook. Προς μεγάλη έκπληξη των υπευθύνων της εταιρείας μάλιστα, οι απαντήσεις αυτές δεν ανήκαν σε εφήβους αλλά σε άτομα ηλικίας άνω των 18 ετών. Ακόμα, από τα αποτελέσματα φάνηκε ότι περίπου το 45% των ζευγαριών επικοινωνεί κυρίως μέσω μηνυμάτων στο   Facebook, γεγονός που υπογραμμίζει την νέα τάση επικοινωνίας που επικρατεί στην hi-tech εποχή μας. Περισσότερα εδώ.

"iSixtir υπάρχουν"

Άπαιχτο gadget! Μόλις κυκλοφόρησε! Και για δώρο Χριστουγέννων!Υπάρχει και σε λούτρινο!

Τα τεχνολογικά γκατζετς βοηθούν στη μάθηση!

Διαβάζω ότι τεχνολογικά γκάτζετς από έξυπνα κινητά τηλέφωνα μέχρι iPads και τις λοιπές «ταμπλέτες» έχουν ευεργετική επίδραση στις επιδόσεις των μαθητών βοηθούν τους μαθητές να εμπεδώσουν νέες πληροφορίες!Βοηθούν στη βελτίωση της ομαδικής εργασίας. Και αντίθετα από τον γενικό κανόνα που θέλει δάσκαλους και καθηγητές τεχνοφοβικούς, σε κάποια σχολεία των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας αλλά της Ινδίας, τα γκάτζετς έχουν γίνει μέρος της σχολικής καθημερινότητας. Στην Καλιφόρνια, για παράδειγμα, αρκετά σχολεία έχουν αντικαταστήσει πλήρως τα βιβλία με ταμπλέτες. Στις αρχές του χρόνου, ένα γυμνάσιο στο Κεντ έγινε η πρώτη σχολική μονάδα στη Βρετανία, που εφοδίασε κάθε έναν από τους 1400 μαθητές με ένα iPad. Το παράδειγμα ακολούθησε ένα άλλο σχολείο στο Έσεξ, προχωρώντας στην αγορά 1200 τέτοιων συσκευών. Αλλά σχολεία δημιούργησαν ειδικές "εφαρμογές" που δίνουν τη δυνατότητα στους γονείς να ελέγχουν, μέσω των κινητών τους τηλεφώνων, ποιες σχολικές εργασίες έχουν κάνει τα παιδιά τους. «Μου αρέσουν ακόμη τα κανονικά βιβλία και τα κόμικς. Αλλά είναι φανταστικό ότι όλα αυτά τα βιβλία είναι και στο iPad. Υπάρχουν πολλές επιλογές και πολλά πράγματα να διαβάσεις», δήλωσε 10χρονος Άγγλος μαθητής. «Οι ταμπλέτες δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά να μαθαίνουν χωρίς να καταλαβαίνουν ότι μαθαίνουν», τονίζει στην εφ. Gurdian Βρετανός καθηγητής. Ο ίδιος επισημαίνει ότι σε πολλούς μαθητές, και ειδικά στα αγόρια, δεν αρέσει το γράψιμο. “Αισθάνονται πίεση εάν τους ζητήσεις να γράψουν μια ιστορία. Οι ταμπλέτες τους δίνουν την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν εικόνες και βίντεο και να καταγράψουν τη διήγησή τους ψηφιακά και να τη μοιραστούν με τους συμμαθητές τους». Περισσότερα εδώ.